PODSTAWOWE POJĘCIA I OZNACZENIA W PROJEKTACH DOMÓW

Często klienci porównują podobne projekty i analizują co do metra dane takie jak pow. użytkowa. Jest jednak pewne zamieszanie w tym temacie, ponieważ pow. użytkowa liczona jest na dwa sposoby i żeby było ciekawiej oba sposoby są poprawne, a mogą wskazywać zupełnie inne wielkości budynku. Dopiero w 2012 roku (dnia 27 kwietnia 2012) w życie weszła nowelizacja wskazująca sposób obliczania powierzchni użytkowych.

DEFINICJE Z NORM

► zgodnie ze (starą) polską normą PN-70/B-02365 powierzchnia użytkowa jest powierzchnią wszystkich pomieszczeń z wyłączeniem: pomieszczenia technicznego, garażu, pomieszczenia gospodarczego, strychu. Przy obmiarach nie uwzględnia się tynków i okładzin ściennych. Na poddaszu powierzchnię użytkową oblicza sie zgodnie ze schematem :

- powierzchnię pomieszczeń o wysokości powyżej 2,2m liczy się w 100%
- powierzchnię pomieszczeń o wysokości od 1,40m do 2,2m liczy się w 50%
- powierzchnię pomieszczeń o wysokości poniżej 1,4m pomija się

► zgodnie z normą ISO - PN-ISO 9836:1997 powierzchnię użytkową liczy się jako powierzchnię wszystkich pomieszczeń w stanie wykończonym, natomiast - powierzchnia poniżej 1,90m uznana jest za powierzchnię pomocniczą i nie wlicza się jej do powierzchni użytkowej budynku (wg tej normy liczone były powierzchnie w projektach Z500 do 2012 r.). W opisie pomieszczeń poddasza, podajemy także powierzchnię całej podłogi czyli powierzchnię netto.

Oba sposoby są poprawne. Część projektów policzona została wg normy ISO (obowiązującej do 25 kwietnia 2012), a część wg starszej normy, która została w kwietniu ponownie powołana do życia. Wszystkie projekty mają podane na karcie katalogowej normę wg której policzona jest powierzchnia użytkowa na poddaszu.

AKTUALIZACJA PRZEPISÓW z dnia 25 kwietnia 2012r.
(weszło w życie 27 kwietnia 2012)

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Transportu, Budownictwa [...] w stosunku do budynku mieszkalnego jednorodzinnego i lokali mieszkalnych – zestawienie powierzchni użytkowych obliczanych według Polskiej Normy, o której mowa w § 8 ust. 2 pkt 9, z uwzględnieniem następujących zasad:

a) przez lokal mieszkalny należy rozumieć wydzielone trwałymi ścianami w obrębie budynku pomieszczenie lub zespół
pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu
ich potrzeb mieszkaniowych,

b) powierzchnię pomieszczeń lub ich części o wysokości w świetle równej lub większej od 2,20 m należy zaliczać do
obliczeń w 100%, o wysokości równej lub większej od 1,40 m, lecz mniejszej od 2,20 m – w 50%, natomiast o wysokości
mniejszej od 1,40 m pomija się całkowicie;

TO JAK LICZYMY POWIERZCHNIĘ W PROJEKTACH Z500?
- poniżej odpowiedź.

POWIERZCHNIA NETTO

Jest to powierzchnia wszystkich pomieszczeń budynku mierzona w poziomie podłogi z uwzględnieniem tynków i okładzin ścian. Nie pomniejsza się powierzchni pomieszczeń o zmiennej wysokości - np na poddaszu. Prościej mówiąc - to tak jak by rozłożyć we wszystkich pomieszczeniach wykładzinę na podłodze.

POWIERZCHNIA UŻYTKOWA

Powierzchnia użytkowa jest częścią powierzchni netto. Do powierzchni użytkowej nie wliczamy: garaży i pomieszczeń gospodarczych w przestrzeni garażu, strychów, poddaszy do późniejszej adaptacji na cele mieszkalne, ogrodów zimowych i składzików ogrodowych znajdujących się poza budynkiem.
Zgodnie z obowiązującym rozporządzeniem do wyliczenia powierzchni użytkowej w pomieszczeniach, w których występują skosy stosujemy zasadę 2,2m - 100%; od 1,40m do 2,20m - 50%; poniżej 1,4m - 0%.

POWIERZCHNIA ZABUDOWY

Wg. Polskiej normy PN-ISO 9836:1997

Przez powierzchnię zabudowy rozumie się powierzchnię terenu zajętą przez budynek w stanie wykończonym.
Powierzchnia zabudowy jest wyznaczona przez rzut pionowy zewnętrznych krawędzi budynku na powierzchnię terenu.
Do powierzchni zabudowy nie wlicza się:
- powierzchni obiektów budowlanych ani ich części nie wystających ponad powierzchnię terenu;
- powierzchni elementów drugorzędnych, np. schodów zewnętrznych, ramp zewnętrznych, daszków, markiz, występów dachowych, oświetlenia zewnętrznego;
- powierzchni zajmowanej przez wydzielone obiekty pomocnicze (np. szklarnie, altany, szopy).

POWIERZCHNIA CAŁKOWITA

Jest to powierzchnia wszystkich kondygnacji budynku w obrysie zewnętrznym ścian oraz wszystkich elementów wykraczających poza kubaturę danego obiektu tj. tarasy, schody zewnętrzne, balkony, loggie, podcienia, podesty i zjazdy do garaży w poziomie piwnicy.
Podjazdy do garaży nie są uwzględniane.

Powierzchnia całkowita często mylona jest przez inwestorów z powierzchnią netto i z powierzchnią użytkową.

Definicja zgodnie z Aktualizacją PN-ISO 9836:1997

Powierzchnia całkowita budynku - jest sumą powierzchni całkowitych wszystkich kondygnacji budynku. Jako kondygnacja mogą być traktowane kondygnacje znajdujące się całkowicie lub częściowo poniżej poziomu terenu, kondygnacje powyżej poziomu terenu, poddasza, tarasy, tarasy na dachach, kondygnacje techniczne i kondygnacje magazynowe.

KUBATURA

Inaczej "objętość" pomieszczeń, czyli powierzchnia pomieszczeń pomnożona przez wysokość danej kondygnacji. Do obliczania kubatury przyjęliśmy wysokość liczoną od podłogi - do spodu stropu lub do spodu stropodachu (na poddaszu).

MINIMALNE WYMIARY DZIAŁKI

Usytuowanie budynku na działce przy uwzględnieniu odległości budynku od granic nie mniejszych niż:

► 4m dla ścian z otworami okiennymi lub drzwiowymi

► 3m dla ścian bez otworów okiennych lub drzwiowych

Sytuacja ta dotyczy także działek sąsiednich których właścicielem jest ten sam inwestor lub przychylny sąsiad pozwalający na przybliżenie się do jego granicy. Priorytetem są WARUNKI TECHNICZNE, a odstępstwo może wystąpić tylko w wyjątkowych sytuacjach.

WYSOKOŚĆ BUDYNKU

Inaczej wymiar mierzony od poziomu terenu (przyjętego w projekcie typowym) do najwyższego punktu dachu - czyli do kalenicy. Kalenica jest to najwyżej położona, pozioma krawędź dachu

WYKUSZ

Wykusz robi w domu jednorodzinnym karierę, podoba się zarówno architektom, jak i inwestorom, ponieważ:

Doświetla wnętrza światłem padającym nie tylko z kierunku prostopadłego do elewacji, ale też do niej równoległego; dodaje to wnętrzu urody, a na dodatek przedłuża czas penetracji wnętrza promieniami słońca;

Urozmaica bryłę domu - dzięki wykuszowi prosty dom przestaje przypominać "stodołę", nabiera cech solidnej, reprezentacyjnej, rodzinnej siedziby;

Urozmaica wnętrze, tworzy bowiem wyodrębnioną przestrzeń o szczególnym charakterze, której można powierzyć jakąś specjalną funkcję, na przykład kąt do czytania.

Zanim jednak zdecydujemy o budowie wykusza w naszym domu, warto wziąć pod uwagę również te jego cechy, które mogą być kłopotliwe:

► wykusz zwiększa szerokość domu, co może utrudnić zmieszczenie domu na wąskiej działce;

► jego konstrukcja komplikuje nieco wykonanie domu, bo jest pracochłonna i wymaga większej precyzji w murowaniu i wykonaniu dachu;

► podnosi koszty budowy (m.in. ze względu na dodatkowe i zazwyczaj kosztowne okna);

LUKARNA

Jest to wystająca z dachu konstrukcja z oknem, stanowiąca część więźby dachowej. Lukarna tworzy dodatkową połać dachową - z własnym pokryciem, systemem odwodnienia i obróbkami blacharskimi. Ważna zaletą lukarn jest to , że dają możliwość zastosowania tradycyjnych okien.

Buduje się je w skosach - tam, gdzie sufit jest zbyt nisko, by wykorzystać przestrzeń w inny sposób niż wstawiając meble kupione na specjalne zamówienie. Budowa lukarny jest często jedynym sposobem "powiększenia" poddasza.

PODCIEŃ

Jest to pomieszczenie w przyziemiu budynków, otwarte na zewnątrz, ograniczone słupkami lub filarami wzdłuż lica muru. Usytuowane wzdłuż jednej elewacji lub obiegające budynek, czasem zajmujące tylko naroże, przykryte sklepieniem.

Przypomina krużganek, lecz w odróżnieniu od niego jest równy z licem ściany (krużganek jest formą dostawioną do lica).