W projekcie domu Zx107 jest 5 łazienek, które łącznie z kuchnią dają 6 punktów odbioru wody. Takich domów buduje się obecnie dużo więcej niż kiedyś.
Sieć wodociągowa Jeśli działka, na której będziesz budował jest podłączona do sieci wodociągowej i kanalizacyjnej, to ominie Cię wykonanie przyłączy, które może zająć nawet 3 miesiące. Na terenie, na którym istnieje sieć wodociągowa, zwykle jest obowiązek podłączenia się do niej. Aby to zrobić musiałbyś złożyć wniosek o wydanie warunków przyłączenia w miejscowym przedsiębiorstwie wodociągów i kanalizacji. Na podstawie otrzymanych warunków osoba z uprawnieniami do projektowania sieci i instalacji wodno-sanitarnych przygotowuje projekt przyłączy, który razem z wnioskiem o pozwolenie na budowę domu (ew. zgłoszeniem budowlanym), aktem własności działki, otrzymanymi warunkami przyłączenia do sieci i umową z przedsiębiorstwem na dostarczanie wody i odbiór ścieków należy złożyć w przedsiębiorstwie wodociągów i kanalizacji. Jeśli nie będzie sprzeciwu – można budować. Przedstawiciel tego przedsiębiorstwo będzie również to przyłącze odbierał. Należałoby to zrobić zanim ruszy budowa, ponieważ woda będzie do niej potrzebna.
Woda ze studni Jeśli nie masz możliwości podłączenia domu do sieci wodociągowej, przygotowujesz się do budowy studni. Sprawdzasz, czy lokalne przepisy dotyczące ochrony środowiska nie ograniczają jej budowy. Konieczne jest znalezienie źródła wody – wybierz w tym celu jedną ze specjalistycznych metod, np. z metodę elektrooporową, w której mierzy się opór elektryczny podziemnych warstw. Studnia musi być położona w bezpiecznej odległości minimum 15 metrów od szamba lub budynku inwentarskiego, 30 metrów od przydomowej oczyszczalni ścieków, 5 metrów od granicy sąsiedniej działki oraz 7,5 metra od osi przydrożnego rowu. Studni nie buduje się w miejscach, w które spływa woda deszczowa i roztopowa. Jej rodzaj dobiera się w zależności od głębokości zalegania warstwy wodonośnej. Jeśli znajduje się ona płytko – kilka metrów pod ziemią – wystarczy studnia kręgowa. Gdy warstwa wodonośna jest na głębokości 7-8 m, stosuje się studnię wąsko rurową. Jeżeli zwierciadło wody znajduje się na głębokości od kilkunastu do kilkudziesięciu metrów, najlepiej sprawdzi się studnia głębinowa. Do każdego rodzaju studni dobiera się odpowiednio pompę i hydrofor.
Instalacja wodna Instalację wodną, rozprowadzającą wodę do kilku miejsc w domu wykonuje się z rur miedzianych lub z tworzywa sztucznego. Rury miedziane są bardzo trwałe i mają właściwości bakteriostatyczne – jony miedzi zabijają bakterie i nie pozwalają rozwijać się glonom. Powierzchnia tych rur jest gładka i nie zatrzymują się na niej osady. Produkuje się rury miedziane twarde, półtwarde i miękkie i każdy rodzaj jest przeznaczony do innych odcinków instalacji, dzięki czemu można zmniejszyć liczbę połączeń. Uwaga! Rur miedzianych nie stosuj do wody o pH mniejszym niż 8 i z dużą zawartością dwutlenku węgla. Należy pamiętać, że miedziana instalacja wodna nie może doprowadzać cieczy do rur wykonanych ze stali, bo skutkuje to korozją elementów stalowych. Dozwolone jest natomiast połączenie odwrotne. Woda z rur stalowych może bezpiecznie przepływać do instalacji miedzianej. Nie będzie miało to żadnego przełożenia na zmniejszenie trwałości przyłączy. Rury z tworzywa sztucznego są tańsze od miedzianych, łatwe w montażu i nie korodują. Do instalacji zimnej wody stosuje się rury z polietylenu PE, polibutylenu PB, polipropylenu PP lub przewody o lepszych właściwościach – z polietylenu usieciowanego PE-X oraz rury wielowarstwowe. Do instalacji z gorącą wodą służą rury z polipropylenu z wkładką z aluminium lub z włókna szklanego. Instalację wodną można poprowadzić w układzie trójnikowym lub rozdzielaczowym. Podstawowym elementem układu trójnikowego jest przewód główny podłączony do przyłącza wodnego . Do niego podłącza się kolejne punkty poboru wody. Układ rur biegnących do punktów poboru wody powinien być starannie zaplanowany i precyzyjnie wykonany. Rury osadza się w przygotowanych uprzednio bruzdach ściennych. Gotowa instalacja wodna powinna przejść próbę szczelności i dopiero jeśli wszystko jest w porządku, można pokryć ściany warstwą tynku. W układzie rozdzielaczowym wykorzystuje się dodatkowy rozdzielacz, do którego podłącza się kolejne przewody. Obecnie rury doprowadzające wodę zazwyczaj montuje się pod posadzką podłogi, montaż rur na ścianie należy raczej do rzadkości. Warto także dodać, że instalacja wodna pracująca w powyższym układzie może wykorzystywać kilka rozdzielaczy. Przyjmuje się, że każdy rozdzielacz przypada na jedną kondygnację budynku. Sam rozdzielacz zostaje umieszczony w szafce podtynkowej. Pamiętajmy też, że rury biegnące pod podłogą muszą być dodatkowo zabezpieczone przed uszkodzeniami mechanicznymi. Dlatego w czasie montażu osadza się je w specjalnych peszlach, które minimalizują ryzyko uszkodzenia. Trzeba pamiętać, że instalacja wodna musi zostać zamontowana powyżej instalacji gazowej oraz przewodów elektrycznych. Ważna będzie również lokalizacja rur doprowadzających ciepłą oraz zimną wodę. Rury z wodą zimną montujemy zawsze poniżej rur z wodą gorącą. Naprawa błędów popełnionych podczas budowy instalacji, które po zakończeniu robót w większej części są zakryte, bywa kosztowna, oznacza przecież skuwanie podłóg czy ścian albo wiercenie otworów w stropie, co jest pracochłonne i niszczy wcześniej wykonane roboty. Najczęstsze błędy to: brak szczegółowego projektu i podejmowanie ostatecznych decyzji w czasie budowy instalacji, niesolidne ułożenie rur, nieuwzględnienie głębokości przemarzania gruntu, niezabezpieczenie przed przemarzaniem oraz niezabezpieczenie instalacji na czas innych robót, zły dobór przekroju rur i nieszczelne połączenia.
