Idziemy za ciosem (i ściągamy humus)!

Razem z Leszkiem wybraliśmy się w październikową sobotę na działkę, żeby orientacyjnie określić gdzie będzie stał nasz dom. Przy pomocy długiej miarki oznaczyliśmy słupkami narożniki (z zapasem), do których humus miała wybierać koparka. Wszystko „na oko” w kątach prostych, bez jakiegoś istotnego dbania o szczegóły – koparka co do centymetra i tak wybierać nie będzie.

Razem też w ciekawych okolicznościach przywieźliśmy na działkę naszą sławojkę. W nosie mam Toi-Toiki, jak byłem młody warunki były takie, że i ze sławojki się korzystało. I korona z głowy nie spadła :)

23.10.2015: Po lekkich problemach ze zorganizowaniem koparki do zdjęcia humusu („Panie, za daleko…”, „Ja tylko Ostrówkiem robię”, „Za tyle to mi się nie opłaca” itd.) dodzwoniłem się w końcu do kogoś, kto miał w sobie nieco więcej entuzjazmu do pracy. A do tego cenowo też było przystępnie. Jakoś mi się złożyło w jedną całość i stwierdziłem, że ok. I rzeczywiście na działce stawił się chętny do pracy młody człowiek w całkiem mocnej maszynie i po krótkiej wymianie zdań co i gdzie („max. 50 cm proszę wybrać – tak wyszło z badań gruntu”) wziął się do pracy. Zaczął chwilę po 8:00, skończyć miał ok. 12:00 – 13:00. Zawinąłem się w tym czasie do pracy. Przed 12:00 przedzwoniłem – stwierdził, że już kończy i mogę przyjechać się rozliczyć. Przyjeżdżam, a tam dziura spora jakaś, coś za duża jak na mój gust. Do tego ziemia na pryzmie czarna do ¾ a ¼ to już piach…. Biorę miarkę z auta (zawsze przy sobie na budowie), wkładam do wykopu a tam 70-80 cm głębokości! Niewiele myśląc krzyczę do gościa machając rękami, że finito. Pokazuję mu 80 cm i pytam się czemu tak dużo wybrał. „Panie, tak wyszło – chyba się rozpędziłam. Mam zasypać?” NIE! „Zostaw to Pan jak jest. I za ostatnią godzinę nie płacę!” W stanie lekkiego rozżalenia pożegnałem Pana i zostałem z „dziurą” w działce myśląc sobie ile dodatkowo zapłacę za wymurowanie wyższej ściany fundamentowej…. Efekt na zdjęciach.